دانلود پایان نامه ارشد علوم اجتماعی مونوگرافي - دانلود رایگان
دانلود رایگان دانلود پایان نامه ارشد علوم اجتماعی مونوگرافي ايل بختيار (بررسي ساختار فرهنگي- اجتماعي)
دانلود رایگان
| دانلود پایان نامه ارشد علوم اجتماعی مونوگرافي ايل بختياردانلود پایان نامه ارشد علوم اجتماعی مونوگرافي ايل بختيار (بررسي ساختار فرهنگي- اجتماعي)
فهرست مطالب
موضوع
شماره صفحه
مقدمه:
2
تعاريف ازمردم شناسي
4
روش تحقيق
6
فصل اول: زندگي كوچ نشيني در ايران
كوچ- ايل عشيره
9
تعريف كوچ نشيني
10
انواع كوچ نشيني- علل كوچ- زمان كوچ
12
چرا قوم بختياري ولي را به اين نام را مي خواندند
21
فصل دوم: كليات
منطقه بختياري
29
تشكيلات سازماني
37
سلسله مراتب ايلي
39
تقسيمات ايلي
41
جمعيت و ويژگي هاي آن
44
فصل سوم: فعاليت و اشتغال
مباني نظري فعاليت و اشتغال
56
فعاليت ها و مباني تقسيم كار
57
فصل چهارم: كشاورزي و دامداري
سال- واحد، بهره برداري دامي در ايل بختياري
68
الف- دامداري
69
تعداد دام
69
نگهداري- تعليف و تغذيه دام
70
نگهداري طيور
76
ب: زراعت و باغداري
77
چگونگي بهره برداري از زمين
80
مالكيت اراضي كشاروزي
86
فصل پنجم: صنايع دستي
الف: صنايع بافندگي
1-تكنيك بافت منسوجات
بافت پوشش چادر
چوقا بافي
92
2-تكنيك بافت قالي
92
3-تكنيك بافت گليم
93
ب: سبد بافي
93
نتيجه گيري در مورد صنايع دستي
94
فصل ششم: مسكن
1-ساخت فيزيكي چادر
99
2- نحوه اتصال بندهاي چادر به زمين
102
فصل هفتم: خوراك
الف: نان
105
ب: خورش
109
فصل هشتم: پوشاك
الف: پوشاك مردان
115
ب: پوشاك زنان
117
فصل نهم:
موقعيت كودكان در بختياري
132
موقعيت و مقام زن در بختياري
123
فصل دهم
خواستگاري و شيوه عروسي در ايل بختياري
127
شيوه مراسم سوگواري در بختياري
131
فصل يازدهم
طب و بهداشت
136
فصل دوازدهم
خانواده در جامعه عشاير ايران
140
خانواده هسته اي يا زن و شوهري
143
خانواده گسترده
144
خانواده گسترده در ميان خوانين
144
فصل سيزدهم: اعتقادات و باورها
دين باوري در بختياري
148
مراسم طلب باران (كل اليكوسه) مراسم چهل كچلون
156
فصل چهاردهم: موسيقي بومي و رقص هاي محلي
رقص عروس
161
رقص دستمال
162
رقص تند
162
رقص مجسمه اي
163
پيشنهادات
164
مقدمه:
جامعه عشايري كشور سابقه اي طولاني در تاريخ و فرهنگ ايران زمين دارد. از زمانهاي گذشته تاكنون بخشي از مردم در پهنه جغرافيايي ايران نوعي از زندگي را برگزيده اند كه با استفاده از چراگاه هاي طبيعي، به پرورش دام مي پردازند و فعاليت عمده آنها دامداري است. جامعه عشايري كشور در كنار جامعه شهري و روستايي جامعه سومي را به وجود آورده است. اين جامعه با گذشت قرون، در اثر عوامل گوناگون اهميت خود را از دست داده است. قبل از رژيم پهلوي ايلات و عشاير كشور در نقاط پرجمعيت سهم مهمي در اداره مملكت به عهده داشته اند. به طوري كه ازدوره صفويه به بعد اكثر خاندانهاي شاهي ايران از ايلات برخاسته اند. صفويه، زنديه افشاريه و قاجاريه از جمله سلسله هاي حكومتي ايران هستند كه يكي بعد از ديگري در اثر تفوق بر ساير ايلها و جوامع يكجانشيني اداره كشور را به عهده گرفته اند. بسط و توسعه شهرنشيني و دگرگوني هاي عمده در ساختار اقتصادي و شيوه هاي توليد سبب بر هم خوردن تعادل جامع عشايري شده است. اين تغييرات در اوايل قرن حاضر و آغاز زمامداري سلسله پهلوي در ايران كه بعد از گذشت چند قرن اولين حكومت غير ايلي و عشايري را در كشور به وجود آورده است، بيشتر از هميشه در ايجاد تحول در جامعه عشايري موثر بوده است. عدم دسترسي دولت مركزي و فقدان نظارت آن بر جامعه عشايري در آغاز زمامداري رضاخان و نيز ناتواني دولت در اعمال قدرت در اين جامعه سبب اعمال روش هايي براي دگرگوني در اين جامعه شده است. بدين منظور اعمال يكجانشيني اجباري (تخته قاپو) بين سال هاي 1314 تا 1320 به دستور رضاخان و به منظور استقرار سيطره حكومت مركزي در اقصي نقاط كشور از جمله اهداف دولت مركزي در مورد جامعه عشايري كشور بوده است. در اثر اعمال اين سياست ها جامعه عشايري كشور روبه از هم پاشيدگي نهاده. نبود برنامه اي صحيح و از پيش آماده براي تغيير الگوي زيستي عشاير از نظام كوچ نشيني به يكجانشيني سبب بروز اختلالاتي چند در اين جامعه شد. بنابراين طبيعي به نظر مي رسد كه جامعه عشايري كشور كه نتوانسته بود خود را با نظام يكجانشيني وفق دهد پس از آغاز جنگ جهاني دوم و آزادي بالنسبه اي كه در اثر سقوط رضاشاه به دست آورده بود مجددا به كوچ ادامه دهد. ليكن درگيري هاي ممتد بين ايلات و حكومت مركزي در سال هاي 30 تا 40 زمينه را براي طرد جامعه عشايري فراهم آورد. اعلام ملي شدن مراتع كشور در 1341 آخرين حربه هاي حكومت مركزي براي سلب استقلال سياسي و اقتصادي عشاير كشور در قلمرو زيستي آنان بوده است. جمعيت عشاير كوچ نشين كشور بدون برنامه ها
و سياست هاي اقتصادي مفيد به نفع جوامع يكجانشين تحليل رفت و از اهميت آن كاسته شد آن تعداد از جمعيت عشايري كوچنده كه به زندگي كوچ نشيني ادامه دادند بيشتر از همه قرباني سياست هاي نادرست اقتصادي شدند. در اين دوره عشاير كشوره جامعه اي محروم و عقب مانده را تشكيل مي داد كه ميزان بهره گيري آنان از امكانات و خدمات در مقابل جامعه شهري و روستايي بسيار اندك و ناچيز بوده است بيسوادي- كمبود بهداشت- عدم دسترسي به امكانات رفاهي زندگي و غيره از شاخص هاي مهم زندگي عشاير در اين دره بوده است. اين جمعيت كوچ نشين تا قبل از پيروزي انقلاب اسلامي جامعه اي فراموش شده بود كه در مناطق صعب العبور كوهستاني يا دشتهاي بيكران و لم يزرع، به حال خود رها شده بود. جامعه عشايري بختياري نيز از جمله اين محرومان بوده است. در اين بررسي منظور از عشاير بختياري شامل كل شاخه هفت لنگ به انضمام طايفه هاي موگويي مم زايي و محمود صالح از شاخه چهار لنگ و آن تعداد از طايفه زلقي است كه در محدود قلمرو هفت لنگ ها زندگي مي كنند. بزرگ طايفه هاي زلقي (زلكي) و ممي وند (ميوند) از شاخه چهارلنگ ايل بختياري كه در سرشماري اجتماعي اقتصادي عشاير كوچنده كشور در تيرماه 1366 به عنوان دو ايل جداگانه محسوب شده اند.
تعاريفي از مردم شناسي:
مردم شناسي همان طور كه از نامش بر مي آيد كوششي براي شناخت مردم است و در اين راه مجموعه علوم و مدارك و شواهد و وسائل و روش ها را به ياري مي طلبد. مردم شناسي در بعد مكان به مسير آفاق و انفس مي پردازد تا جوامع مختلف انساني را با خصوصيات قومي متمايز ابزار و ادوات گوناگون قوانين و رسوم متنوع و معتقدات متفاوت ملاحظه نمايد و رهاورد سفري از ميراث فرهنگ ها و تمدن هاي معاصر عرضه كند تا بتوان دقيق تر و عميق تر نهادها و بقيادهاي خانواده بزرگ انساني را شناخت.
هرسكوتيس معتقد است كه مردم شناسي هميشه با داشتن موضوع مطالعه اي خاص به فرهنگ به طور كلي مي پردازد. پارسونز نيز قاعده را كه فرهنگ موضوع مردم شناسي است مي پذيرد و معتقد است كه مردم شناسي به شناخت جهت هاي فرهنگي كه تابع نظام هاي اجتماعي هستند مي پردازد. لوي اشتروس صنعت يادآوري تكيه بر فرهنگ در مردم شناسي معتقد است كه مطالعات مردم شناسي به ساخت مدل هاي مكانيكي ختم مي شود. (روح الاميني، 1377، 16-90)
كلودي اشتروس مردم شناسي را چنين تعريف مي كن: مردم شناسي اسناد و مدارك حاصل از مردم نگاري را در جهت انجام مقايسه ها مورد استفاده قرار مي دهد و بالاخره مي توان گفت مردم شناسي به معني ائتلاف تركيبي از داده هاي ميداني مردم نگاري است كه به منزله مقدماتي براي تحليل نظري مي باشد. (رنجبر و ستوده، 1380، صص 3—12)
روش تحقيق:
همان طور كه مي دانيم در مطالعات علوم اجتماعي دو روش وجود دارد:
1- روش پهنانگر كه عبارت است از مشاهده جوامع گسترده يا يك سلسله از اجتماعات. هدف اين روش به دست آوردن خصوصيات عمومي جامعه است.
2- روش ژرفانگر كه در آن جامعه خاصي كه از وسعت و قلمرو محدود و مشخص بر خوردار است به طور دقيق به تحليل مورد مشاهده و مطالعه قرار مي گيرد.
اين روش از جمله فنون مربوط به تحقيقات مردم شناسي است كه ويژگي اساسي آن مشاهده و مشاركت در زندگي مردم است و با فنون و روش هاي ديگر تحقيق مي توان جامعه محدود و مشخصي را بررسي كرد. تاكيد بر محدود و مشخص بودن جامعه از آنروست كه در مردم شناسي هر چه قوم و قبيله كم جمعيت تري گزينش شود دستيابي به هدف و نتايج لازم زودتر و دقيقتر خواهد بود و به علاوه نتيجه كار اطمينان و اعتماد بيشتري در پي خواهد داشت. بنابراين نخستين شرط در مطالعات مردم شناسي رفتن به محل واقامت در آن جاست. بدين ترتيب ارتباط بين محقق و جامعه مورد مطالعه برقرار مي گردد و همه زمينه هاي ذهني كه مي تواند محقق را وادار به پيشداوري نمايد از بين برود. (رضي 1357، صفحه 3)
مردم شناس ضمن زندگي در ميان جامعه مورد مطالعه خود و مشاهده عناصر مختلف تشكيل دهنده زندگي آنها بايد به طبقه بندي پديده هاي مختلف اجتماعي بپردازد. از اين رو بايد از دقت كامل و زمينه هاي رفتاري مناسبي در برقراري ارتباط با مردم برخوردار باشد. ژرفانگر بودن روش مردم شناسي سبب اظهار نظر صاحب نظران مختلف اين علم در زمينه روش تحقيق آن شده است مثلا مارسل موس مردم شناس فرانسوي در تعريف روش ژرفانگر به محدود مشخص بودن جامعه مورد مطالعه تاكيد دارد و گفته است روش تحقيق ژرفانگر عبارت است از مشاهده و تحقيق درباره يك اجتماع محدود مانند يك قبيله است. (ترابي، 1357، ص 77)
پي يربسنايه مردم شناس فرانسوي در كتاب روش تحقيق مردم شناسي روش مردم شناسي را در چهار مورد زير پيشنهاد نموده است.
1- مطالعه ايلات و عشاير
2- مطالعه دهكده اي فلان جامعه روستايي
3- مطالعه قشر اجتماعي معيني از يك جامعه بزرگ مثلا مطالعه طبقه حاكم يك جامعه
4- مطاله شهر كوچك يا يك قصبه يا يك محله از محلات فلان شهر (بعنايه/1343/ص3/)
به اين ترتيب مردم شناس بر آن است كه تفاوت هاي فرهنگ هاي مختلف جامعه خاص را مورد بررسي قرار مي دهد و ضمن كشف علل گوناگوني آنها به مقايسه آنها بپردازد.
(فربد، 1378،ص 65
فصل اول:
زندگي كوچ نشيني در ايران
زندگي كوچ نشيني در ايران
1-تعريف كوچ نشيني- ايل و عشيره
واژه كوچ نشيني از مصدر كوچيدن به معني نقل مكان از منزلي به منزل ديگر با ايل و اهل و عيال و اسباب خانه يا مهاجرت و انتقال ايل يا لشگر از جائي به جاي ديگر است. (1)
ايل كه همواره با كوچ همراه مي باشد واژه اي تركي است به معني دوست، موافق، همراه، يار، رام، مطيع، طايفه، قبيله، گروه و مخصوصاً به مردم چادر نشين اطلاق مي گردد.(2)
در متن تاريخي واژه ايل نخستين بار به هنگام حكومت ايلخانان به كار برده شده است و بر اقوام كوچ نشين و نيمه كوچ نشين شبان دلالت مي كند. (3)
عشاير كه مفرد آن عشيره است واژه اي عربي است بمعني برادران قبيله، قبار، نزديكان و خويشاوندان، دودمان و اهل خانه. در قرآن به مناسباتي چند از عشيره بمعني خويشان ذكر شده است. قل ان كان آباء كم و ابناءكم و اخوانكم و عشيرتكم … (4) و يا انذر عشيرتك الاقربين (5)
به نظر مي رسد كه افراد يك گروه كوچ اگر عمدتا با هم داراي نسبت هاي خويشاوندي نسبي و سبب هستند وبه طور كلي يك شبكه خويشاوندي را تشكيل مي دهند كه در مواردي رابطه خويشاوندي ميان آنها پنهان است.
تعريف كوچ نشيني
عنوان كوچ نشيني انواع مختلف معيشت مبتني بر كوچ و جابجائي اقوام انساني را مي توان مطرح كرد. اين پديده تا حد زيادي مربوط به شرايطي است كه طبيعت بر انسان تحمل مي كند. مي توان گفت كه كوچ نشيني نوعي زندگي و معيشت انساني است كه در آن دامپروري اساس فعاليت اقتصادي را تشكيل مي دهد. ويژگي بارز اين نوع زندگي تحرك مكاني و جابجائي گروه هاي انساني است. (6) به عبارت ديگر كوچ نشيني حركت متناوب و ساليانه گروه هاي انساني است كه براي تهيه وسيله ارتزاق خود بسته به نوع زندگي و تمدنشان از جائي به جاي ديگر كوچ مي كنند. اين شيوه زندگي به اشكال مختلف از ديرباز در جهان برقرار بوده است. ولي مهمترين و رايجترين آن عبارتند است نوماديسم شباني كه نسبت به ساير شيوه ها پيشرفته تر مي باشد و مفهوم آن عبارت است از شيوه اي از زندگي متحرك ساليانه و موسمي كه گروهي از مردم همراه با چارپايان خود از محل چادرهاي اردوي زمستاني تا چراگاههاي تابستاني انجام مي دهند و مجدداً در فصل سرما به اردوگاه زمستاني باز مي گردند. (7) مي توان گفت كه كوچ نشيني گونه اي زندگي متحرك انساني است كه در آن نگاهداري و پرورش دام و چارپا و بهره برداري از آنها اساس فعاليت اقتصادي را تشكيل مي دهد و انسان ها بنا به اقتضاي معيشت و تحت تاثير شرايط طبيعي و جغرافيايي براي تامين غذاي حيوان به دنبال منابع آب و چراگاههاي طبيعي به طور دائمي يا موسمي از جايي به جاي ديگر در حركت و كوچ اند. زندگي كوچ نشيني داراي ويژگي هايي است كه آنرا از ساير انواع زندگي اجتماعي متمايز مي سازد و مهمترين اين ويژگي ها عبارتند از:
1- وابستگي انسان به حيوان
2- استفاده از چراگاه هاي طبيعي
3- كوچ يا جابجائي انسان و دام به منظور بهره گيري از چراگاه هاي طبيعي و احتراز از سرما و گرماي شديد
هيچ كدام از عوامل مذكور به تنهائي نمي تواند پديده كوچ نشيني به معني موردنظر ما را تبيين كند. زيرا اولاً تنها كوچ نشينان نيستند كه به حيوان وابسته اند بلكه چه در ايران و چه در كشورهاي صنعتي گروه هايي وجود دارند كه زندگي خود را از طريق پرورش حيوانات تامين مي كنند. بدون اينكه زندگي كوچ گري داشته باشند. ثانياً استفاده از چراگاه هاي طبيعي تنها مختص كوچندگان نيست بلكه روستانيشنان نيز از مراتع طبيعي استفاده مي كنند. ثالثاً كوچ به تنهايي نمي تواند مفهوم زندگي كوچ گري را به معني عشاير مورد نظر او را برساند چنانچه اغلب كولي ها هم زندگي كوچ گري يا چادر نشيني را دارند بدون اينكه از مراتع بهره برداري كنند يا وابسته به حيوان باشند. كولي ها در اطراف آبادي چادر مي زنند و با عرضه كارهاي دستي تعمير لوازم مورد نياز امرار معاش مي كنند. اما كوچ نشينان كه پايه اصلي معيشت آنها را دام و مرتع تشكيل مي دهد شرايط جغرافيايي در امر جابجائي و تحركات مكاني شان بيش از هر عامل ديگر تاثير دارد. به همين جهت قلمرو زندگي عشاير كوچ نشين محدود به محيط جغرافيايي خاص است در نتيجه آنها مجبور شدند كه مسير حركت خود را طوري انتخاب كنند كه به چراگاه هاي طبيعي دسترسي داشته باشند. غالباً سعي دارند از آبادي ها دور باشند، زيرا ممكن است بر اثر لطمه اي كه دام به مزارع روستائيان وارد مي آورند بين آنها درگيري ايجاد شود. (1) (منبع قبلي/ صص 13 و 14)
2- انواع كوچ نشيني
كوچ نشيني بر حسب شرايط محيط جغرافيايي و نوع حيواني كه زندگي كوچ نشين بدان وابسته است به دو گونه كوچ افقي و كوچ عمودي تقسيم مي شود.
الف- كوچ افقي: كوچ افقي مربوط به بيابان هاي خشك هموار و بسيار وسيع است در اين سرزمين ها آب و علف بسيار كمياب است و شرايط محيط تنها براي نگهداري شتر مناسب مي باشد كوچ افقي ميان قبايل شتر دار در صحراي عربستان و سرزمين هاي مشابه آن ديده مي شود. شترداران به همراه چارپايان خود با تحمل سختي هاي فراوان تا آنجا كه به مانعي برخورد نكنند سراسر دشت ها را به جستجوي آب و گياه مي نوردند. بعقيده ابن خلدون …. باديه نشيني در زندگي مشقت بار معلول اين است كه امرار معاش خود را از كار شترداري به دست مي آورند و ناگزيرند مراقب تولد و تناسل و وضع چرانيدن اين حيوان باشند پس در حقيقت شتر آنان را به اين زندگاني و به سوي آن شدت ها مي كشاند تا … از درختان آن گونه سرزمين ها خوراك شتر را فراهم مي سازند و در ريگزار نواحي مزبور جايگاه مناسبي براي زائيدن آن بجويند.(9) كمي آب در صحرا سبب مي شود كه هر قبيله چاه آبي مخصوص به خود دارد كه استفاده از آن براي قبيله ديگر ناممكن است گاه در مجاور اين چاه نخلستاني پديد آورده اند در اين گونه موارد قبايل شتر دار معمولا مسير كوچ معين را ترتيب مي دهند تا از لحاظ آب در مضيقه نيفتند. اين مردم به كار كشت و زرع ناآشنا هستند زيرا توقف آنها در يك محل به حدي نيست كه بتوانند بذري بيفشانند به محصول برسانند. و درو كنند.اين قبال بسيار ابتدائي زندگي مي كند و با جوامع يكجانشين ارتباط زيادي ندارند. جز اينكه در پاره اي موارد كه گروه يكجانشينان بر سر راه كوچ آنها قرار مي گيرند برخوردهائي بروز مي كند كه گاه به زد و خوردهاي خوني منجر مي گردد. (10) قبيله هاي كوچ رو مردمي جنگ جو و سلحشورند و همانند طبيعت كه آنا را در برگرفته است سرسخت و خشن اند و داراي ويژگي شخصيتي متمايزي هستند كه ابن خلدون از آن به عصبيت ياد كرده است. در صحراي عربستان اقوام كوچ رو و باديه نشين بر اساس قانون تنازع بقاء كه در بيابان هاي خشك و سوزان حاكم است همواره در معرض خطر هجوم قبايل ديگري قرار دارند بنابراين ناگزيرند هميشه در حال دفاع از موجوديت قبيله خود باشند و براي بقاء خود در بيابان بايد به حكم ضرورت عصبيت داشته باشند. (11) عصبيت داراي همان مفهومي است كه دوركيم جامعه شناس فرانسوي در قرن 19 از آن به عنوان انسجام يا پيوستگي مكانيكي و به معني همگرائي و يارگيري ياد كرده است در حقيقت فرد كوچ نشين به هنگام جنگ و دفاع از قبيله خود را به جلو مي اندازد و چه بسا كه خود را فداي مردم قبيله كند. آنچه كه فرد را به چنين عملي وادار مي كند همان عصبيت يعني رابطه اي است مثبت كه بين او و افراد ديگر قبيله وجود دارد. مي توان گفت در جنگ ها عصبيت افراد قبيله يكي از عوامل موثر در پيروزي آنهاست. هرگروه كه عصبيت بيشتري داشته باشد غلبه بر دشمن براي او بيشتر است و از آنجا كه در اجتماعات كوچ نشين نسبت به يكجانشينان به سبب شرايط اقتصادي و اجتماعي عصبيت بيشتري وجود دارد اغلب در جنگها با مردم يكجانشين پيروزي نصيب آنها مي شود. اين پديده را تاريخ گواهي داده است. (از منبع قبلي/ همان ص 25 و 26)
ب- كوچ عمودي: كوچ عمودي به نوعي كوچ اطلاق مي شود كه جابجائي يا نقل مكان دشت و كوه يعني ناحيه پست به ناحيه مرتفع پائين به بالا و بالعكس صورت مي گيرد. روشن است به هنگام تابستان كه هواي مناطق جلگه اي گرم مي شود علوفه مراتع مي خشكد و از بين مي رود. در مقابل مناطق كوهستاني و مرتفع داراي علفزار و مراتع سرسبز است در نتيجه دامپروران به منظور بهره وري ازمراتع و چراگاه هاي طبيعي و فراوان مناطق حتي اگر اين مناطق در فاصله هاي بسيار دور قرار گرفته و راهي دشوار داشته باشند به همراه گله اي دام به سوي آن حركت مي كنند فصول گرم را در ييلاق مي گذرانند و به هنگام سرما از كوهستان به دشت (گرمسير) سرازير مي شود. اين نوع حركت و كوچ كه زندگي ييلاق قشلاقي ناميده مي شود در مناطق: فارس، بختياري گرگان، بلوچستان و آذربايجان، كردستان، خراسان، خوزستان، مازندران و بسياري ديگر از مناطق عشايري ايران متداول است. زندگي ييلاق، قشلاقي را مي توان نوعي كوچ نشيني موسمي يا نيمه كوچ نشيني و به عبارتي و جانشيني دانست.
ايلات و عشاير ايران كه داراي اين نوع كوچ نشيني هستند محل هاي مسكوني زمستاني و تابستاني مشخصي دارند محل هاي زمستاني آنها دهكده هاي جلگه اي است و تابستان ها را در چادرها به سر مي برند. مثلا ايلات بختياري زمستان ها در دشت هاي خوزستان زندگي مي كنند و تابستان ها را با طي مسافتي حدود 500 كيلومتر در مناطق كوهستاني نزديك اصفهان به سر مي برند. (3) (از منبع قبلي/ صص 28 و 27)
كوچ و علل آن در بختياري:
بختياري ها شعبه اي از قوم لر هستند كه در جنوب غربي ايران زندگي مي كنند و هنوز تعداد قابل ملاحظه اي از آنها كوچ نشين هستند. كوچ آنها نيز به خاطر عوامل اكولوژيكي متفاوت است. كوهستان (منطقه بياباني) و دشت (منطقه گرمسيري) صورت مي گيرد و از انواع عمودي است.
فهرست منابع و مأخذ:
1- امير احمديان/ بهرام/ ايل بختياري/ انتشارات دشتستان/ سال 1378.
2- امان اللهي بهاروند/ سكندر/ كوچ نشيني در ايران/ انتشارات علمي و فرهنگي/ سال 1360
3- باقري/ قباد/ بختياري در گذر زمان/ انتشارات آياد/ سال 1378.
4- بارت/ فردريك/ شناخت كلي ايلات و عشاير/ مترجم پرويز ورجاوند/ انتشارات موسسه مطالعاتي و تحقيقاتي اجتماعي/ سال 1344.
5- ترابي/ علي اكبر/ مباني مردم شناسي/ انتشارات چهر/ سال 1353.
6- روح الاميني/ محمود/ مباني انسان شناسي (گردشهر با چراغ)/ انتشارات عطار/ سال 1377.
7- رنجبر محمود و …. مردم شناسي با تكيه بر فرهنگ مردم ايران/ انتشارات دانش آفرين/ سال 1380.
8- رضي/ هاشم/ مردم شناسي اجتماعي/ انشارات آسيا/ سال 1355.
9- زنده دل/ حسن/ استان چهار محال بختياري/ نشر ايرانگردان/ سال 1377.
10- فربد/ محمد صادق/ مباني انسان شناسي/ انتشارات عصر جديد/ سال 1376.
11- مكبن روز/ اليزابت/ با من به سرزمين بختياري بياييد/ مترجم سهراب اميري/ انتشارات سعدي/ سال 1373.
12- نيك خلق- علي اكبر/ جامعه شناسي عشاير ايران/ انتشارات چاپخش/ سال 1377.
تعداد صفحات:166
متن کامل را می توانید دانلود نمائید چون فقط تکه هایی از متن در این صفحه درج شده (به طور نمونه) و ممکن است به دلیل انتقال به صفحه وب بعضی کلمات و جداول و اشکال پراکنده شده یا در صفحه قرار نگرفته باشد که در فایل دانلودی متن کامل و بدون پراکندگی با فرمت وردwordکه قابل ویرایش و کپی کردن می باشند موجود است. دریافت فایل جهت کپی مطلب از ctrl+A استفاده نمایید نماید |